goed; het vliegtuig is weer geland, Joachim's ouders en Hannah hebben ons opgewacht en 1 koffer is in Frankfurt achtergelaten: we zijn weer thuis!! Zelf ben ik naar mijn ouders gegaan om daar een dagje bij te komen voordat ik er weer een weekendje op uit ga met mede-studenten. Meteen een eerste lading met verhalen verteld, al hadden ze al veel meegekregen via de blog en het sms-board. Toch wel handige media ;) Nu nog even wat reflecteren voordat ik vroeg naar bed ga.
Naast de felicitaties van andere teams dat we het ondanks de problemen toch hebben gehaald tot Banjul, kwam ook vaak de vraag of we nog steeds deze auto hadden gekozen als we zouden weten wat er daarmee op ons pad zou komen. En eerlijk gezegd is die vraag niet makkelijk te beantwoorden! Op de eenvoudigste manier zouden we kunnen zeggen dat we een haat-liefde relatie opgebouwd hebben met de auto. Tijdens de voorbereidingen hebben we al een flinke portie geduld en doorzettingsvermogen moeten aanspreken; maar onderweg naar Gambia hebben we toch enkele malen aan opgeven gedacht. En nu we de wagen afgegeven hebben aan het project kunnen we slechts hopen en bidden dat ze er goed mee om zullen gaan, zodat ze nog jaren dienst zal kunnen doen.
Maar aan de andere kant, we hebben nu zulke bijzondere dingen met deze auto meegemaakt die we ons leven lang niet meer zullen vergeten. Het motorgeluid was fenomenaal en onbewust bleef ik altijd gespannen luisteren naar bijzondere afwijkingen, wat gaf dat een kick! En alle herinneringen aan het harde werken vervaagden toen we de blije gezichten van de mensen van Sohm zagen en merkten hoe graag ze alle details van de auto wilden weten. We weten dat zo veel delen van de auto nog wel echt in goede staat zijn, dat we er van overtuigd zijn dat met het nodige de auto nog zeker 10, misschien wel 20 jaar mee zal kunnen gaan! Dus was het een goede keuze om deze auto mee te nemen of hadden we toch een oerdegelijke Toyota moeten nemen? We weten het niet, laat de tijd dat maar uitwijzen...
Los daarvan; we hebben een prachtige tijd gehad waarbij we uiteindelijk ook hebben kunnen genieten van het land en de mensen. Iedereen; Zandkonijntjes, RoadSideRepair, alle andere Challengers en iedereen die betrokken is geweest bij ons: bedankt!
Twent Rover
Geen opmerkingen:
Een reactie posten