Pff blog vertraging blog vertraging, maar we zijn hier ook zoo druk!
Gister hebben we een erg leuke dag gehad, de auto is helemaal opgeruimd, inc de zak aardappels die we bedoeld hadden om de eerste week op te eten.. Ach was de oorzaak van de stank ook weer achterhaald ;-)
Nadat we alles hadden opgeruimd vertrokken we naar Kartung, in het zuiden langs de kust van Gambia. Het is een vrij grote plaats waar we ook hartelijk werden ontvangen. In eerdere jaren is die plek ook de plaats geweest waar de challenge finishte, maar ivm prijzen en ander en oorzaken is dat veranderd naar onze huidige slaapplek, het Lemon Creek hotel. Nu we hebben gezien hoe het er daar uitzag, moeten we ook eerlijk zeggen dat we wel blij zijn met de huidige keuze. Het strand is hier schoner, de toiletten zijn beter evenals de hele look van het hotel eigenlijk. Alleen zijn de prijzen in Kartung beter voor zowel het bier, de frisdranken als de kamers. Ook wel wat waard, maar de luxe hier is goedverdiend na de lange tocht. En voor Nederlandse begrippen is het hier ook zeker niet duur!
Na het feestelijke welkom zijn we gaan voetballen tegen de plaatselijke voetbal ploeg. Dat was een heel festijn! Beidde teams hadden mooie shirts en er werd ook een heuse scheids aangesteld. Het veld bestond uit een mooie zanderige vlakte met hier en daar (hoge) pollen gras die de bal soms een verrassende wending lieten nemen. Hoewel ik als cameraman natuurlijk langs de kant stond om alles vast te leggen, heb ik daar achteraf wel spijt van. Het is met zoveel beeldmateriaal moeilijk om te ontkennen dat we 4-2 verloren hebben, waarbij ons tweede goal uit een penalty kwam waarover ik wel mijn bedenkingen had. Maar niet getreurd de Gambiaanse jongens waren beretrots met hun overwinning en zullen die ongetwijfeld tot lang na ons vertrek hebben gevierd.
Na weer een heerlijke nacht slapen in de luxe van een privé tent gelegen aan het mooiste zwembad van de omringende 150 meter (daarna begint de zee en die vindt ik toch wel net iets mooier..) hebben zowel Gert Jan als ik heerlijk kunnen slapen. We hebben van teams die in het hotel zijn gaan slapen twee tenten gekregen die we goed gebruiken. Het is heerlijk om wat meer ruimte te hebben om al je spullen uit te stallen en niet alles weer in de juiste vakjes terug te proppen nadat je iets kleins hebt moeten pakken. De auto was mooi en werkte prima, maar na 20 dagen overleven heb je echt wel behoefte aan iets meer sta ruimte en wil je ook wel eens op kunnen staan zonder direct je hoofd te stoten tegen het plafond… Daarna gelukkig een heerlijke lunch met scrambled egg, gebakken broodjes en heerlijke verse sap.
Vanmorgen zouden we naar Riders for Health gaan, alles was gepland voor een vertrek om 10u 's ochtends maar het moest weer eens Afrikaans anders zijn! Vandaag was plots uitgeroepen tot de landelijke cleaningday waarop iedereen zijn stoeppie moest vegen en de rommel langs de weg op moest ruimen. Als gevolg daarvan was er ook geen mogelijkheid tot motorisch vervoer op de wegen en konden we tot 1pm lekker luieren. Uiteraard hebben we dat niet gedaan :) We hebben een lange tijd gesproken met een carpenter die voor het hotel stoelen, tafels en andere houten objecten maakt, een erg interessante en intelligente man die ons veel kon vertellen over de geschiedenis en de huidige politieke situatie in Gambia. Er wordt wel eens gezegd dat de beste monoloog een dialoog niet kan evenaren, maar deze man heeft een half uur zo interessant lopen vertellen dat ik denk dat dit weer de uitzondering op de regel moet zijn. Hij wist zoveel en dacht zo goed zelf na, hij zou zelf bijna mee moeten doen aan de aanstaande verkiezingen..
Maar om 1.30pm konden we dan eindelijk vertrekken. Het was niet ver rijden naar Riders en ook daar werden we weer hartelijk ontvangen. Riders is een erg professionele organisatie die 180 verschillende auto's en 180 motoren onderhoud voor medisch transport en ondersteuning in heel Gambia. Erg positief en het red vele levens. In totaal werden vandaag 1 auto's en 7 motoren achter gelaten om hun crew aan te vullen.
Toen we evenlater thuis kwamen hebben we nog heerlijk kunnen genieten van de zee en haar prachtige golven. Wat is de zee hier lekker (afgezien van het vele zeewier dan). Ze zijns vaak manshoog, en als je geluk hebt nog veel hoger. Heerlijk om daar dan in te duiken en vervolgens snel je zwembroek weer omhoog te hijssen voordat je de volgende aan ziet komen. Wat een kracht zit er in zoiets.. Heerlijk!
Nu zo lekker slapen en dan morgenvroeg weer op pad, meer updates volgen!
zaterdag 29 oktober 2011
donderdag 27 oktober 2011
zo heb je internet, en zo heb je dat een paar dagen niet..
Nou nou nou, een paar dagen geen internet en je loopt gelijk een heel eind achter! Want wat is er veel gebeurd de afgelopen dagen.. Sinds de laatste update uit Mauretanië hebben we nog 1 keer de waterpomp vervangen (de 3e in totaal) maar verder hebben we eindelijk van een zorgeloze reis kunnen genieten!
De eerste zorgeloze dag was de trip naar de Senegalese grens (vanuit Mauretanië) De rit daarheen was erg mooi, door een natuurgebied heen, om de erg corrupte grenspost Rosso te vermijden. Dat werkte helaas niet helemaal want toen we aankwamen bij onze grenspost bleken de douaniers andere ideeën te hebben. Op brutale wijze verwachten ze van ons €250 per auto om de grens over te mogen, en dat was dan nog wel zonder dat we via Dakar mochten reizen. Daar was natuurlijk niemand van ons het mee eens. Wij zaten bovendien nog met het punt dat we Richard, de Engelse acteur die de film voor Holmwoods zou presenteren opgehaald moest worden in Dakar..
Na een nachtje slapen aan de grens, de lokale kinderen veel wegsturen van de auto's (helaas hebben ze wel enkele dingen kunnen stelen, gelukkig niet van ons) en politieke telefoontjes waren zowel wij als de Senegalese douaniers het zat. We mochten voor €50 smeergeld oversteken, kregen een douanier mee die zou controleren dat we de auto niet per ongeluk zouden achter laten in Senegal (iets met een officiële regel dat auto's ouder dan 5 jaar niet in Senegal mogen worden ingevoerd) en konden we via Dakar! Persoonlijk heb ik het vreugdedansje overgeslagen, maar ik denk dat de vrolijkheid van andere teams daarvoor ruimschoots had goedgemaakt. We konden door!
Na een lange rit (iedereen had slecht geslapen door muggen en gebrek aan rust) kwamen we aan in de officiële finishplek van Parijs Dakar; Lac Rose. Het was erg mooi om daar aan te komen en te genieten van de rust die we kregen. Er was een zwembad, koude (!) cola en bier en een overheerlijke douche. Meer konden we niet wensen!
Meer updates over hoe het verder is gelopen volgt morgen, want ja na zo'n lange stilte moet je wel weer wennen aan al dat lees/typwerk..
p.s. spoiler: we hebben Gambia gehaald en slapen nu in Banjul :-D
De eerste zorgeloze dag was de trip naar de Senegalese grens (vanuit Mauretanië) De rit daarheen was erg mooi, door een natuurgebied heen, om de erg corrupte grenspost Rosso te vermijden. Dat werkte helaas niet helemaal want toen we aankwamen bij onze grenspost bleken de douaniers andere ideeën te hebben. Op brutale wijze verwachten ze van ons €250 per auto om de grens over te mogen, en dat was dan nog wel zonder dat we via Dakar mochten reizen. Daar was natuurlijk niemand van ons het mee eens. Wij zaten bovendien nog met het punt dat we Richard, de Engelse acteur die de film voor Holmwoods zou presenteren opgehaald moest worden in Dakar..
Na een nachtje slapen aan de grens, de lokale kinderen veel wegsturen van de auto's (helaas hebben ze wel enkele dingen kunnen stelen, gelukkig niet van ons) en politieke telefoontjes waren zowel wij als de Senegalese douaniers het zat. We mochten voor €50 smeergeld oversteken, kregen een douanier mee die zou controleren dat we de auto niet per ongeluk zouden achter laten in Senegal (iets met een officiële regel dat auto's ouder dan 5 jaar niet in Senegal mogen worden ingevoerd) en konden we via Dakar! Persoonlijk heb ik het vreugdedansje overgeslagen, maar ik denk dat de vrolijkheid van andere teams daarvoor ruimschoots had goedgemaakt. We konden door!
Na een lange rit (iedereen had slecht geslapen door muggen en gebrek aan rust) kwamen we aan in de officiële finishplek van Parijs Dakar; Lac Rose. Het was erg mooi om daar aan te komen en te genieten van de rust die we kregen. Er was een zwembad, koude (!) cola en bier en een overheerlijke douche. Meer konden we niet wensen!
Meer updates over hoe het verder is gelopen volgt morgen, want ja na zo'n lange stilte moet je wel weer wennen aan al dat lees/typwerk..
p.s. spoiler: we hebben Gambia gehaald en slapen nu in Banjul :-D
woensdag 19 oktober 2011
Mauretanie
Heej! Even toevallig internet in Mauretanie. Snel wat typen :-)
In Mauretanie is geen rooming van de GSM providers waardoor we hier geen telefoon verkeer hebben. Erg jammer want daardoor kunnen we het SMS board nu niet bijhouden. Waar mogelijk sturen we korte berichten via mail.
Helaas waren de afgelopen dagen erg zwaar voor de auto. Er hebben zich twee problemen voorgedaan die erg lastig op te lossen waren. De waterpomp was kapot, en helaas had de tijdelijke oplossing niet gewerkt. Na 1 dag zoeken (en dus vertraging) eindelijk gevonden en ingebouwd! Helaas door de vertraging wel de hele nacht door moeten rijden om op tijd bij de grens in Mauritanië te komen (1000km verder). Om 21.45u 's avonds zijn we vertrokken, en om iets over 12 's middags kwamen we bij de grens aan. En maar 1.5 uur geslapen langs de kant van de weg :-) Het was gelukkig erg rustig op de weg, slechts enkele tegenliggers en de weg was ook aardig onderhouden waardoor we redelijk door konden rijden. Het was wel ff close!
Toen we aankwamen in Mauretanie bleek echter dat de tussenbak kapot was, waarschijnlijk door heel veel pech, pech en pech en is er een scheurtje ingekomen en hebben de hogere snelheden die we moesten rijden ervoor gezorgd dat de bak helemaal is overleden.
Op dit moment zijn er 3 mensen mee bezig, terwijl GJ en ik ff uitrusten. De groep is verder de Sahara in en wij hebben een persoonlijke gids geregeld die ons gaat begeleiden om weer bij de groep te komen.
Met ons samen gaat het prima, we kunnen het goed samen vinden ondanks de vele tegenslagen zo. Uiteraard hebben we het af en toe wel lastig met sinds aankomst in Marokko elke dag wel een probleem. We proberen gemotiveerd te blijven want elke reparatie brengt de auto weer dichterbij!
Ce tout voor nu, tot snel weer!
In Mauretanie is geen rooming van de GSM providers waardoor we hier geen telefoon verkeer hebben. Erg jammer want daardoor kunnen we het SMS board nu niet bijhouden. Waar mogelijk sturen we korte berichten via mail.
Helaas waren de afgelopen dagen erg zwaar voor de auto. Er hebben zich twee problemen voorgedaan die erg lastig op te lossen waren. De waterpomp was kapot, en helaas had de tijdelijke oplossing niet gewerkt. Na 1 dag zoeken (en dus vertraging) eindelijk gevonden en ingebouwd! Helaas door de vertraging wel de hele nacht door moeten rijden om op tijd bij de grens in Mauritanië te komen (1000km verder). Om 21.45u 's avonds zijn we vertrokken, en om iets over 12 's middags kwamen we bij de grens aan. En maar 1.5 uur geslapen langs de kant van de weg :-) Het was gelukkig erg rustig op de weg, slechts enkele tegenliggers en de weg was ook aardig onderhouden waardoor we redelijk door konden rijden. Het was wel ff close!
Toen we aankwamen in Mauretanie bleek echter dat de tussenbak kapot was, waarschijnlijk door heel veel pech, pech en pech en is er een scheurtje ingekomen en hebben de hogere snelheden die we moesten rijden ervoor gezorgd dat de bak helemaal is overleden.
Op dit moment zijn er 3 mensen mee bezig, terwijl GJ en ik ff uitrusten. De groep is verder de Sahara in en wij hebben een persoonlijke gids geregeld die ons gaat begeleiden om weer bij de groep te komen.
Met ons samen gaat het prima, we kunnen het goed samen vinden ondanks de vele tegenslagen zo. Uiteraard hebben we het af en toe wel lastig met sinds aankomst in Marokko elke dag wel een probleem. We proberen gemotiveerd te blijven want elke reparatie brengt de auto weer dichterbij!
Ce tout voor nu, tot snel weer!
zaterdag 15 oktober 2011
Enkele foto's
Vandaag toch de tijd gehad wat foto's van de dag uit te zoeken! Hier zijn ze, geniet ervan!
Even een snelle post!
Dag vriendjes en vriendinnetjes!
Niet veel tijd om dat we snel moeten vertrekken (het tijdsverschil is 2 uur dus het is hier nog vroeg ;-) We zitten nu op 1 dag rijden van Tafraout. Vanaf daar gaan we door de westelijke sahara richting Mauretanië.
Gisteren zijn we door de Atlas gebergte gereden, maximale hoogte was 2900m en daar was het uitzicht werkelijk prachtig! Het was qua temperatuur ook even wennen natuurlijk!
Het rijden daar was één grote thrill, krappe bochten, brede tegenliggers en vaak geen vangrails naar beneden. Wat was dat leuk!!
Hier twee fotos om met jullie te delen
We gaan weer lekker verder en de volgende post wordt weer wat uitgebreider!
Niet veel tijd om dat we snel moeten vertrekken (het tijdsverschil is 2 uur dus het is hier nog vroeg ;-) We zitten nu op 1 dag rijden van Tafraout. Vanaf daar gaan we door de westelijke sahara richting Mauretanië.
Gisteren zijn we door de Atlas gebergte gereden, maximale hoogte was 2900m en daar was het uitzicht werkelijk prachtig! Het was qua temperatuur ook even wennen natuurlijk!
Het rijden daar was één grote thrill, krappe bochten, brede tegenliggers en vaak geen vangrails naar beneden. Wat was dat leuk!!
Hier twee fotos om met jullie te delen
We gaan weer lekker verder en de volgende post wordt weer wat uitgebreider!
woensdag 12 oktober 2011
Ouzanne, geavanceerd koffiehutje met gratis WiFi!
10-11
Vanmorgen was het erg vroeg opstaan, om half 7 zouden we met de groep wegrijden naar de Ferry voor de overtocht naar Tanger, Marokko. Met iets wat vertraging, een camera die de avond te voren voor het opladen was ingeleverd lag nog achter de gesloten receptiebalie, konden we vertrekken!
Voordat je de boot opvaart kom je door de Spaanse douane, dat was nog makkelijker dan een winkel uitlopen nadat je je boodschappen hebt betaald. Mannetje loopt langs de auto kijkt 1 sec in je paspoort en weg ben je. De lange rij voor de ferry begon langzaam op te lossen en wij konden een plekje krijgen op het bovenste dek. Dat betekend dus als eerste weer van de boot. (De eerste zullen de … zijn en de laatste zullen de … zijn)
Eenmaal op de boot moesten we snel naar boven voor het regelen van alle visa voor Marokko. Van te voren moest je een formuliertje invullen waarop je later door de Marokkaanse douane aan boort een stempel en CIN nummer kreeg. Dat CIN nummer is erg belangrijk voor de chauffeur van de auto, want die heeft die straks nodig om de auto in Marokko te kunnen invoeren.
Na zo'n uurtje wachten in de rij waren de formaliteiten met 5 seconden pp geregeld. Waarom ging dat net niet zo snel? Pas toen we bijna bij de haven waren konden wij het dek op om nog wat leuke plaatjes te schieten. Toch jammer want de dolfijnen hebben we gemist.
De zandkonijnen bleken intussen problemen te hebben met de remmen. Een van de remleidingen was kapot waardoor geen druk werd opgebouwd. Erg vervelend als je zo het Atlas gebergte van Marokko in gaat. Gekukkig hadden we een erg behulpzame Texelaar bij ons die aldaar de plaatselijke 4x4 dealer en reparateur is. Na 1.5 uur sleutelen was de auto gerepareerd en konden we vrolijk verder.
Totdat, er gaat niet voor niets een Laro mee, onze koppeling vervelend begon te doen. Hij wou wel in zijn vrij maar daarna niet meer verder. Double Clutching was de oplossing, eerst in de vrij, koppeling nogmaals intrappen en naar de versnelling. Dat werkte aardig totdat de koppeling wel erg luchtig aan begon te voelen. In de tussentijd waren we alweer een kilometer of 90 verder, alles gewoon gereden in de 3, wanneer je maar anticiperend rijdt wil dat prima. En stonden we langs een klein weggetje waar iedereen ons vooral lachend in een kleine peugeot of mercedes voorbij kwam rijden.
De 4x4 dealer, toevallig ook Gert Jan, wist ons al snel de vervelende mededeling te doen dat de cilinder die druk op bouwt naar de eeuwige schrootvelden was vertrokken. Op zijn beste Frarabisch wist hij een 'mechaniek' te regelen die na 10 minuten prutsen tot dezelfde conclusie kwam. In stilstand kon de versnelling nog wel worden veranderd, dus werd in zijn 2 naar zijn geweldige workshop gereden. Een klein hok met allemaal (gebruikte) reserve onderdelen en gereedschap. Op raptempo wist hij de rem en koppeling uit de auto te krijgen en het zag er hoopvol uit. Na enige tijd zat hij echter alleen nog maar bier drinken en hasj te roken. Een pauze snapten we wel, maar dit duurde nu wel heel lang. Uitleggen wat er precies aan de hand was wou niet helemaal en we kwamen even als groepjes bij elkaar.
Groepsoverleg of we door zouden rijden zonder koppeling naar Fés of hier zouden blijven slapen bracht ons niet zo veel verder. Een buurman die ons bezig zag sprak Frans en kon voor ons vertalen wat de Mechaniek allemaal probeerde te vertellen.
De man had wat onderdelen nodig die hij snel zou halen in een nabijgelegen dorp, helaas zijn die nooit aangekomen. De onderdelenhandelaar bleek al te slapen en voor een extreem noodgeval als ons werd hij niet wakker. Hij zou de volgende morgen om 7 uur de onderdelen gaan halen en beloofde dat de auto om 10u zou rijden. In de tussentijd mochten wij kamperen in zijn huis, waar hij de hele bovenverdieping had klaargemaakt voor onze groep. Zijn vrouw was begonnen met koken en er kwam een grote schaal met lamsgehakt, een zak brood en een schaaltje verse sardines op tafel. De vleeseters vonden het heerlijk en het bier dat de Texelaars hadden meegenomen vond ik goed smaken.
Daarna slapen want met het tijdsverschil van 2 uur en de enerverende dag die we achter de rug hadden, waren we allemaal wel toe aan wat slaap. Ik moet zeggen, heerlijk dat ik weer eens op mijn zij kan liggen, in de auto is dat net te krap en op mijn zij slaap ik toch het beste.. Wat een heerlijke nacht zal dat worden!
10-12
We rijden weer! We zijn nu in Ouzanne bij een cafeetje waar we gelukkig gratis internet hebben! Effe snel posten dus. Plannen zijn veranderd, we gaan niet meer langs oost Marokko door de zandduinen, we gaan nu richting Rabat, Casa Blanca en daarna Marrakech. Zand genoeg dus we gaan in Mauritania weer lekker zandhappen. Tot die tijd cultureel genieten :-)
Het uitzicht is prachtig, het verkeer is een plezier om door te rijden en onze groep kan het geweldig vinden. De maat naast me probeert de meest foute zonnebril uit de gigantische stapel van de straatverkoper te halen! Onvergetelijk...
Vanmorgen was het erg vroeg opstaan, om half 7 zouden we met de groep wegrijden naar de Ferry voor de overtocht naar Tanger, Marokko. Met iets wat vertraging, een camera die de avond te voren voor het opladen was ingeleverd lag nog achter de gesloten receptiebalie, konden we vertrekken!
Voordat je de boot opvaart kom je door de Spaanse douane, dat was nog makkelijker dan een winkel uitlopen nadat je je boodschappen hebt betaald. Mannetje loopt langs de auto kijkt 1 sec in je paspoort en weg ben je. De lange rij voor de ferry begon langzaam op te lossen en wij konden een plekje krijgen op het bovenste dek. Dat betekend dus als eerste weer van de boot. (De eerste zullen de … zijn en de laatste zullen de … zijn)
Eenmaal op de boot moesten we snel naar boven voor het regelen van alle visa voor Marokko. Van te voren moest je een formuliertje invullen waarop je later door de Marokkaanse douane aan boort een stempel en CIN nummer kreeg. Dat CIN nummer is erg belangrijk voor de chauffeur van de auto, want die heeft die straks nodig om de auto in Marokko te kunnen invoeren.
Na zo'n uurtje wachten in de rij waren de formaliteiten met 5 seconden pp geregeld. Waarom ging dat net niet zo snel? Pas toen we bijna bij de haven waren konden wij het dek op om nog wat leuke plaatjes te schieten. Toch jammer want de dolfijnen hebben we gemist.
De zandkonijnen bleken intussen problemen te hebben met de remmen. Een van de remleidingen was kapot waardoor geen druk werd opgebouwd. Erg vervelend als je zo het Atlas gebergte van Marokko in gaat. Gekukkig hadden we een erg behulpzame Texelaar bij ons die aldaar de plaatselijke 4x4 dealer en reparateur is. Na 1.5 uur sleutelen was de auto gerepareerd en konden we vrolijk verder.
Totdat, er gaat niet voor niets een Laro mee, onze koppeling vervelend begon te doen. Hij wou wel in zijn vrij maar daarna niet meer verder. Double Clutching was de oplossing, eerst in de vrij, koppeling nogmaals intrappen en naar de versnelling. Dat werkte aardig totdat de koppeling wel erg luchtig aan begon te voelen. In de tussentijd waren we alweer een kilometer of 90 verder, alles gewoon gereden in de 3, wanneer je maar anticiperend rijdt wil dat prima. En stonden we langs een klein weggetje waar iedereen ons vooral lachend in een kleine peugeot of mercedes voorbij kwam rijden.
De 4x4 dealer, toevallig ook Gert Jan, wist ons al snel de vervelende mededeling te doen dat de cilinder die druk op bouwt naar de eeuwige schrootvelden was vertrokken. Op zijn beste Frarabisch wist hij een 'mechaniek' te regelen die na 10 minuten prutsen tot dezelfde conclusie kwam. In stilstand kon de versnelling nog wel worden veranderd, dus werd in zijn 2 naar zijn geweldige workshop gereden. Een klein hok met allemaal (gebruikte) reserve onderdelen en gereedschap. Op raptempo wist hij de rem en koppeling uit de auto te krijgen en het zag er hoopvol uit. Na enige tijd zat hij echter alleen nog maar bier drinken en hasj te roken. Een pauze snapten we wel, maar dit duurde nu wel heel lang. Uitleggen wat er precies aan de hand was wou niet helemaal en we kwamen even als groepjes bij elkaar.
Groepsoverleg of we door zouden rijden zonder koppeling naar Fés of hier zouden blijven slapen bracht ons niet zo veel verder. Een buurman die ons bezig zag sprak Frans en kon voor ons vertalen wat de Mechaniek allemaal probeerde te vertellen.
De man had wat onderdelen nodig die hij snel zou halen in een nabijgelegen dorp, helaas zijn die nooit aangekomen. De onderdelenhandelaar bleek al te slapen en voor een extreem noodgeval als ons werd hij niet wakker. Hij zou de volgende morgen om 7 uur de onderdelen gaan halen en beloofde dat de auto om 10u zou rijden. In de tussentijd mochten wij kamperen in zijn huis, waar hij de hele bovenverdieping had klaargemaakt voor onze groep. Zijn vrouw was begonnen met koken en er kwam een grote schaal met lamsgehakt, een zak brood en een schaaltje verse sardines op tafel. De vleeseters vonden het heerlijk en het bier dat de Texelaars hadden meegenomen vond ik goed smaken.
Daarna slapen want met het tijdsverschil van 2 uur en de enerverende dag die we achter de rug hadden, waren we allemaal wel toe aan wat slaap. Ik moet zeggen, heerlijk dat ik weer eens op mijn zij kan liggen, in de auto is dat net te krap en op mijn zij slaap ik toch het beste.. Wat een heerlijke nacht zal dat worden!
10-12
We rijden weer! We zijn nu in Ouzanne bij een cafeetje waar we gelukkig gratis internet hebben! Effe snel posten dus. Plannen zijn veranderd, we gaan niet meer langs oost Marokko door de zandduinen, we gaan nu richting Rabat, Casa Blanca en daarna Marrakech. Zand genoeg dus we gaan in Mauritania weer lekker zandhappen. Tot die tijd cultureel genieten :-)
Het uitzicht is prachtig, het verkeer is een plezier om door te rijden en onze groep kan het geweldig vinden. De maat naast me probeert de meest foute zonnebril uit de gigantische stapel van de straatverkoper te halen! Onvergetelijk...
zondag 9 oktober 2011
Internet bij de Mac :-)
Typisch.... maar wel leuk dat we wat kunnen posten!
8 oktober
Nounounou! Wat een start was dat zeg :-) Vele auto's verzameld in een smal achteraf straatje van Antwerpen. Toegesproken door een portofoon kwam elk team het roadbook en een verse makreel halen. Dat roadbook zijn we erg blij mee, de makreel iets minder, geen van ons twee gaat die eten. Wellicht dat we hem straks nog aan iemand kunnen geven in ruil voor wat olie of koelvloeistof (ons karretje blijkt dat nog steeds te lekken ;-)
Zo'n 10 minuten geleden zijn we de grens met Frankrijk overschreden en we rijden met rappe pas door. Dat de wegen minder zijn dan in Nederland merken we goed aan de twee achterdeurtjes. Van het deurtje aan stuurboord schiet de bovenste handel elke keer los die staat dus provisorisch vastgemaakt met een campingstoeltje en een sjorband. Zuo gek zijn als dat hem neut dicht houdt!
Ook de intercom hebben we al goed kunnen testen, we verstaan elkaar nu veel beter. De eerste twee duizend km is toch ook vooral snelweg en in de auto kan het geluidsniveau dan aardig stijgen (lees zo'n 98dB). In de tussentijd naderen we een tolweg en moeten we gaan betalen. We hebben gister snel 50 euro aan muntgeld weten te wisselen met de ouders van team "de Zandkonijnen" zodat we waar nodig de afdeling van de vrachtwagens ook kunnen gebruiken. Met onze 2.30 zou het kunnen dat we wat te hoog zijn voor de normale doorgang. Uiteindelijk blijkt dat allemaal mee te vallen en kunnen we gewoon overal prima doorheen.
Omdat we met een gemiddelde kruissnelheid op de Franse wegen van slechts 90kmph niet bijzonder ver zouden komen en we ons realiseerden dat Poitiers - Tembleque ons dan minstens 12 uur rijden zou kosten, besloten we verder te rijden tot ongeveer halverwege Poitier - Bordeaux. Dat scheel toch al weer gauw zo'n 120km en dus ruim 1 uur rijden. Als je nog fit bent, waarom niet!
In de tussentijd enkel brood gegeten en natuurlijk de "an apple a day keeps thé doctor way" appel voor de broodnodige vitamines. (brood appel appel brood) Anyway toen ik na zo'n 270 km achter elkaar rijden ruzie kreeg met de TomTom applicatie die alleen maar campings in omgeving Bordeaux wou laten zien ipv bij ons in de buurt, lette ik even niet te goed op de weg en hebben we een klein stukje orante achtergelaten op de, toch al niet al te mooie, vangrails van de Franse snelwegen. Het schommelde eventjes in de auto omdat ik het gelukkig wel op tijd zag, maar hier zijn de pechstroken een heel stuk minder breed dan in Nederland, dus volgende keer blijft de bestuurder met beide handen aan het stuur..
Na uiteindelijk een korte stop met warme soep en een broodje gingen we op zoek naar de onvindbare camping. We hebben geslapen op het parkeerterrein bij een motel waar de receptie om 23u gesloten was. Wij kwamen handig aan om 23.30 :) Heerlijk weer even slapen
8 oktober
Nounounou! Wat een start was dat zeg :-) Vele auto's verzameld in een smal achteraf straatje van Antwerpen. Toegesproken door een portofoon kwam elk team het roadbook en een verse makreel halen. Dat roadbook zijn we erg blij mee, de makreel iets minder, geen van ons twee gaat die eten. Wellicht dat we hem straks nog aan iemand kunnen geven in ruil voor wat olie of koelvloeistof (ons karretje blijkt dat nog steeds te lekken ;-)
Zo'n 10 minuten geleden zijn we de grens met Frankrijk overschreden en we rijden met rappe pas door. Dat de wegen minder zijn dan in Nederland merken we goed aan de twee achterdeurtjes. Van het deurtje aan stuurboord schiet de bovenste handel elke keer los die staat dus provisorisch vastgemaakt met een campingstoeltje en een sjorband. Zuo gek zijn als dat hem neut dicht houdt!
Ook de intercom hebben we al goed kunnen testen, we verstaan elkaar nu veel beter. De eerste twee duizend km is toch ook vooral snelweg en in de auto kan het geluidsniveau dan aardig stijgen (lees zo'n 98dB). In de tussentijd naderen we een tolweg en moeten we gaan betalen. We hebben gister snel 50 euro aan muntgeld weten te wisselen met de ouders van team "de Zandkonijnen" zodat we waar nodig de afdeling van de vrachtwagens ook kunnen gebruiken. Met onze 2.30 zou het kunnen dat we wat te hoog zijn voor de normale doorgang. Uiteindelijk blijkt dat allemaal mee te vallen en kunnen we gewoon overal prima doorheen.
Omdat we met een gemiddelde kruissnelheid op de Franse wegen van slechts 90kmph niet bijzonder ver zouden komen en we ons realiseerden dat Poitiers - Tembleque ons dan minstens 12 uur rijden zou kosten, besloten we verder te rijden tot ongeveer halverwege Poitier - Bordeaux. Dat scheel toch al weer gauw zo'n 120km en dus ruim 1 uur rijden. Als je nog fit bent, waarom niet!
In de tussentijd enkel brood gegeten en natuurlijk de "an apple a day keeps thé doctor way" appel voor de broodnodige vitamines. (brood appel appel brood) Anyway toen ik na zo'n 270 km achter elkaar rijden ruzie kreeg met de TomTom applicatie die alleen maar campings in omgeving Bordeaux wou laten zien ipv bij ons in de buurt, lette ik even niet te goed op de weg en hebben we een klein stukje orante achtergelaten op de, toch al niet al te mooie, vangrails van de Franse snelwegen. Het schommelde eventjes in de auto omdat ik het gelukkig wel op tijd zag, maar hier zijn de pechstroken een heel stuk minder breed dan in Nederland, dus volgende keer blijft de bestuurder met beide handen aan het stuur..
Na uiteindelijk een korte stop met warme soep en een broodje gingen we op zoek naar de onvindbare camping. We hebben geslapen op het parkeerterrein bij een motel waar de receptie om 23u gesloten was. Wij kwamen handig aan om 23.30 :) Heerlijk weer even slapen
9 oktober
Vroeg op! Om 6.20 ging de wekker, na alle lange nachten van voorbereiding is het even wennen weer zo vroeg wakker te worden. Heel even maar hoor want om 7u komen we er achter dat er wel erg weinig koelvloeistof in de radiator zit! Het afloopreservoir hebben we nog niet aangesloten sinds we de nieuwe radiator hadden ingebouwd.. Waarschijnlijk dat daardoor koelvloeistof lekt. Vanmorgen dus gelijk ingebouwd, naja Gert Jan dan want met zijn tweeën onder de motorkap is niet praktisch en als ik het doe duurt het wat langer. Ik dus brood smeren terwijl Gert Jan onder de motorkap ligt. Gepland was om 7u te vertrekken, maar door het korte oponthoud wordt dat toch iets over half 8.
Als we even op de snelweg rijden worden we voorbij gesjeesd door een andere Banjul ganger, het team Majo. Even later moest die tanken en hebben we hem sinds dien niet gezien. Of hij heeft een andere route genomen of rijdt toch wat ecologischer.
De tolwegen van Frankrijk, hoe heerlijk ze ook mogen zijn, begonnen ons een beetje te irriteren toen ons kaartje niet werd herkend door de automaat. De slechts franssprekende dame aan de lijn van het apparaat snapt niet waar we zijn opgestapt en wil dat we betalen vanaf Parijs. Na wat getoeter van de wagens achter ons en standvasthoudend dat we echt niet in Parijs de snelweg op zijn gekomen maar halverwege Poitiers en Birdeaux krijgen we toch de goede prijs, slechts 11 euro ipv 30.50.
Heej daar is team Majo weer! Dagdag en tot in Tembleque!
Spanje is in zicht en wat is het mooi! Uitgestrekte landschappen nadat we door de Pyreneeën heen zijn. Daar ging het af en toe wat traag door de steilere hellingen. Heuvel op gemiddeld 60 der weer af gemiddeld 100. Uiteindelijk dus een lager gemiddelde zou je zeggen dan gister, maar dat valt mee :-) Er zijn ook mooie stukken waar we heerlijk door kunnen kachels en door de aanpassingen van Gert Jan deze morgen ligt de snelheid sowieso 5kmp/h hoger doordat we beter kunnen koelen. Koel houden is het devies want wat een oververhitte motor kan doen weten we maar al te goed..
vrijdag 7 oktober 2011
On the road!
Vertrokken! Eindelijk.. we waren helemaal vergeten wat te posten, maar dat doen we nu door mijn iPhone maar even illegaal te tetheren terwijl ik dit typ op mijn trouwen macbook. De laptop heeft al flink wat landen gezien en is met zijn 5 jaar al aardig op leeftijd. Na zoveel typen snap je ook wel dat een verlicht toetsenbord wel handig kan zijn.. Scheelt veel typefouten, vooral bij wachtwoorden handig! Maar ach niet te sentimenteel op een spannende dag als deze!
Nog erg bedankt aan alle mensen die gisteren op onze afscheidsparty waren. Sommige kwamen van ver, helemaal geweldig! We hebben genoten van alle gelukswensen die in het interieur van onze auto zijn gekladderd (met veel liefde uiteraard) en hopen ze binnenkort op de gevoelige plaat te leggen zodat we ze niet vergeten!
Voor de mensen die verder graag een overzicht van de route willen, hier komt die!
7 October leaving Enschede
8 October leaving Antwerpen
11 October crossing to Tanger (Marocco)
15 October one day rest in Tafraoute (Marocco)
19 October crossing the border of Mauretania
23 October crossing to Senegal
24 October arrival in Dakar
25 October one day rest in Dakar
26 October arrival in Njawarra (Gambia)
27 October arrival in Banjul
Zoals jullie weten gaan we ook filmen in Gambia, we zullen daar verschillende medische posten bezoeken. O.a. degene waar onze auto aan geschonken gaat worden, naar een afgelegen post waar we alleen met eb kunnen komen en ook Riders for Heailth een organisatie die medische posten aldaar ondersteunt. Genoeg te doen dus :-)
2 November (21.35h) flight from Banjul airport
Nu weer even terug naar het nu! Met flinke vertraging zijn we uit Enschede vertrokken.. iets van 4 uur dus ons typische studenteninstelling blijkt in elk geval nog even aanwezig. We hadden wat probleempjes met boodschappen (de winkelwagen lag overvol, probeer dat maar eens op een geordende manier in een Suzuki Alto te krijgen) en de laatste finishing touches van de Laro (bed en kast) maar gelukkig is het allemaal gelukt en zijn we mooi op weg! Wat wel leuk was aan de vertraging was dat mijn vriendin nog vrij was uit haar werk en ik haar nog even kon zien voordat we vertrokken. Gaf nog wat extra vertraging, maar ik vond dat het iig meer dan waard! Daarna haringen met uitjes opgehaald voor alle visetende medereizigers (ik niet dus) om morgen een flitsende start te vieren. Ondertussen worden we leuk gefilmd door Mark Holmwood en hebben we een heuse eigen presentator die ons de leukste vragen stelt voor later. Zij zullen meereizen totaan Gent en vanaf dan zijn we alleen. In Dakar pikken we Richard dan weer op om de film die we maken een mooi einde te geven.
We hebben afgesproken om vanavond te meeten met een ander team "de Zandkonijnen" bestaande uit Jan Willem en Sanne. De afspraak was op camping de watertoren in Antwerpen (eigenlijk een flink aantal km daarbuiten, maar allee het is daar) Zojuist hebben we van hun per sms gehoord dat de receptie gesloten is en dat onze auto's niet op de camping kunnen staan.. Gelukkig mogen we wel gebruik maken van de toiletten :-) Wel benieuwd of we daar nog wat voor moeten gaan betalen.. (typically Dutch)
Voor de toekomst, probeer ons SMS board te checken, de blog zullen we niet al te vaak kunnen updaten door gebrek aan internet. Motiverende smsjes worden zeker gelezen en de emails zullen we ons best voor doen!
Bedankt allemaal voor jullie steun in de voorbereiding. We are on the road!
Joachim
Abonneren op:
Posts (Atom)