10-11
Vanmorgen was het erg vroeg opstaan, om half 7 zouden we met de groep wegrijden naar de Ferry voor de overtocht naar Tanger, Marokko. Met iets wat vertraging, een camera die de avond te voren voor het opladen was ingeleverd lag nog achter de gesloten receptiebalie, konden we vertrekken!
Voordat je de boot opvaart kom je door de Spaanse douane, dat was nog makkelijker dan een winkel uitlopen nadat je je boodschappen hebt betaald. Mannetje loopt langs de auto kijkt 1 sec in je paspoort en weg ben je. De lange rij voor de ferry begon langzaam op te lossen en wij konden een plekje krijgen op het bovenste dek. Dat betekend dus als eerste weer van de boot. (De eerste zullen de … zijn en de laatste zullen de … zijn)
Eenmaal op de boot moesten we snel naar boven voor het regelen van alle visa voor Marokko. Van te voren moest je een formuliertje invullen waarop je later door de Marokkaanse douane aan boort een stempel en CIN nummer kreeg. Dat CIN nummer is erg belangrijk voor de chauffeur van de auto, want die heeft die straks nodig om de auto in Marokko te kunnen invoeren.
Na zo'n uurtje wachten in de rij waren de formaliteiten met 5 seconden pp geregeld. Waarom ging dat net niet zo snel? Pas toen we bijna bij de haven waren konden wij het dek op om nog wat leuke plaatjes te schieten. Toch jammer want de dolfijnen hebben we gemist.
De zandkonijnen bleken intussen problemen te hebben met de remmen. Een van de remleidingen was kapot waardoor geen druk werd opgebouwd. Erg vervelend als je zo het Atlas gebergte van Marokko in gaat. Gekukkig hadden we een erg behulpzame Texelaar bij ons die aldaar de plaatselijke 4x4 dealer en reparateur is. Na 1.5 uur sleutelen was de auto gerepareerd en konden we vrolijk verder.
Totdat, er gaat niet voor niets een Laro mee, onze koppeling vervelend begon te doen. Hij wou wel in zijn vrij maar daarna niet meer verder. Double Clutching was de oplossing, eerst in de vrij, koppeling nogmaals intrappen en naar de versnelling. Dat werkte aardig totdat de koppeling wel erg luchtig aan begon te voelen. In de tussentijd waren we alweer een kilometer of 90 verder, alles gewoon gereden in de 3, wanneer je maar anticiperend rijdt wil dat prima. En stonden we langs een klein weggetje waar iedereen ons vooral lachend in een kleine peugeot of mercedes voorbij kwam rijden.
De 4x4 dealer, toevallig ook Gert Jan, wist ons al snel de vervelende mededeling te doen dat de cilinder die druk op bouwt naar de eeuwige schrootvelden was vertrokken. Op zijn beste Frarabisch wist hij een 'mechaniek' te regelen die na 10 minuten prutsen tot dezelfde conclusie kwam. In stilstand kon de versnelling nog wel worden veranderd, dus werd in zijn 2 naar zijn geweldige workshop gereden. Een klein hok met allemaal (gebruikte) reserve onderdelen en gereedschap. Op raptempo wist hij de rem en koppeling uit de auto te krijgen en het zag er hoopvol uit. Na enige tijd zat hij echter alleen nog maar bier drinken en hasj te roken. Een pauze snapten we wel, maar dit duurde nu wel heel lang. Uitleggen wat er precies aan de hand was wou niet helemaal en we kwamen even als groepjes bij elkaar.
Groepsoverleg of we door zouden rijden zonder koppeling naar Fés of hier zouden blijven slapen bracht ons niet zo veel verder. Een buurman die ons bezig zag sprak Frans en kon voor ons vertalen wat de Mechaniek allemaal probeerde te vertellen.
De man had wat onderdelen nodig die hij snel zou halen in een nabijgelegen dorp, helaas zijn die nooit aangekomen. De onderdelenhandelaar bleek al te slapen en voor een extreem noodgeval als ons werd hij niet wakker. Hij zou de volgende morgen om 7 uur de onderdelen gaan halen en beloofde dat de auto om 10u zou rijden. In de tussentijd mochten wij kamperen in zijn huis, waar hij de hele bovenverdieping had klaargemaakt voor onze groep. Zijn vrouw was begonnen met koken en er kwam een grote schaal met lamsgehakt, een zak brood en een schaaltje verse sardines op tafel. De vleeseters vonden het heerlijk en het bier dat de Texelaars hadden meegenomen vond ik goed smaken.
Daarna slapen want met het tijdsverschil van 2 uur en de enerverende dag die we achter de rug hadden, waren we allemaal wel toe aan wat slaap. Ik moet zeggen, heerlijk dat ik weer eens op mijn zij kan liggen, in de auto is dat net te krap en op mijn zij slaap ik toch het beste.. Wat een heerlijke nacht zal dat worden!
10-12
We rijden weer! We zijn nu in Ouzanne bij een cafeetje waar we gelukkig gratis internet hebben! Effe snel posten dus. Plannen zijn veranderd, we gaan niet meer langs oost Marokko door de zandduinen, we gaan nu richting Rabat, Casa Blanca en daarna Marrakech. Zand genoeg dus we gaan in Mauritania weer lekker zandhappen. Tot die tijd cultureel genieten :-)
Het uitzicht is prachtig, het verkeer is een plezier om door te rijden en onze groep kan het geweldig vinden. De maat naast me probeert de meest foute zonnebril uit de gigantische stapel van de straatverkoper te halen! Onvergetelijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten